Skip to content
Menu
Μαγούλιανα Αρκαδίας
  • Κεντρικη
  • Το χωριο
    • Διαμονη
    • Φαγητο
    • Καφε
    • Αξιοθεατα
    • Εκκλησιες
  • Συλλογος
    • Σκοπος
    • Σύνθεση
    • Καταστατικο
  • Προσβαση
  • Φωτογραφιες
    • Διάφορες Φωτογραφιες
    • Φωτογραφικά Άλμπουμ
  • Εφημεριδα
    • Εφημεριδα (2013 εως σήμερα)
    • Παλιά τεύχη της Εφημερίδας
  • Αρχεια
  • ‘Aρθρα
  • Πεζοπορία
Μαγούλιανα Αρκαδίας

Το σπείραμε ρίγανη

ΤΟ ΧΘΕΣ, ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ, ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΤΗΣ ΜΑΓΟΥΛΙΑΝΙΤΙΚΗΣ ΣΟΔΕΙΑΣ

Του ΠΕΤΡΟΥ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ 

1.

Εν έτει 2016, η οικονομική κρίση εξακολουθεί να συσσωρεύει ελλείμματα και ανεργία. Κάποιοι μαγουλιανίτες έβαλαν στο καντάρι της απληρωσιάς και της αναδουλειάς τα όνειρα και τις ελπίδες αξιοποίησης της πατρικής περιουσίας.

Η Ιωάννα προχώρησε σε δοκιμαστική καλλιέργεια μέντας στα Καμίνια, η Σοφία έκανε σχέδια καλλιέργειας αρώνιας, ενώ ο Γιώργος ήδη επενδύει στην τρούφα (μανιτάρι), στον Αη Μάμα.

Όλοι τους έχουν διανύσει το πεντηκοστό έτος ηλικίας και ζουν στην Αθήνα. Επέλεξαν τις συγκεκριμένες καλλιέργειες γιατί:

-μπορούν να ασχολούνται με τις φυτείες τους όποτε ευκαιρούν. Οι συγκεκριμένες καλλιέργειες δεν απαιτούν την παρουσία τους εκεί, αρκετές φορές και σε συγκεκριμένο χρόνο.

-είναι τελείως φυσικές. Ούτε καν βιολογικές.

-απαιτούν το ελάχιστο νερό που θα χρειαζόταν οποιαδήποτε καλλιέργεια.

-δεν χρειάζονται λιπάσματα και φυτοφάρμακα, τα οποία κοστίζουν.

Η Σοφία το έψαξε πολύ, αλλά σκόνταψε στην περίφραξη της έκτασης. Έπρεπε να διαθέσει είκοσι με τριάντα χιλιάδες ευρώ. Εμπόδιο στάθηκε και η ηλικία. Για να επιδοτηθεί ως «νέος αγρότης» έπρεπε να ήταν από 18 έως 40 χρόνων.

Τα τελευταία χρόνια λίγο πολύ όλοι έχουμε παραβρεθεί σε συζητήσεις αξιοποίησης των αρωματικών φυτών – βοτάνων, που με γενναιοδωρία συναντώνται στην μαγουλιανίτικη φύση. Μπορεί οι παππούδες μας όταν ήθελαν να περιγράψουν την αποτυχημένη προσπάθεια ενός γεωργού να έλεγαν: «το σπειρε ρίγανη», έλα όμως που βρέθηκε εγγονός που θα καλλιεργούσε στα χέρσα χωράφια το συγκεκριμένο αρωματικό φυτό για την παραγωγή ριγανέλαιου, ενός ισχυρού αντιβιοτικού. 

Έχουν κάτι το επικό τα Μαγούλιανα, έτσι όπως διακρίνονται στην πιο παλιά γνωστή φωτογραφία του χωριού, πριν από ενάμιση αιώνα. Ο τόπος ανθίσταται για να μας θυμίζει του ς δικούς μας ανθρώπους που πάλεψαν κάτω από δυσμενείς συνθήκες με την γη, πριν εγκαταλείψουν οριστικά την γεωργική και κτηνοτροφική ζωή. Καλό είναι να αποθεώνεται ο τόπος και την ίδια στιγμή ν α αποδομείται, χωρίς πολλά «γιατί». Ο σοφός λαός άλλωστε το λέει ξεκάθαρα: «Το «γιατί» το ‘σπειραν και δεν φύτρωσε»… Στις ένθετες φωτογραφίες ο κατάλογος των εκθετών της Ελλάδας στην παγκόσμια έκθεση της Βιέννης του 1875. Στον αριθμό «34» ο δήμος Μυλάοντος, τα Μαγούλιανα

2.

Το 1875, πριν ακριβώς από 141 χρόνια, ο δήμος Μυλάοντος (Γορτυνία) εκθέτει «Σίτον – καλαμβόκι» στην παγκόσμια έκθεση στην Βιέννη, στην κατηγορία «Γεωργία».

Ο «Κατάλογος των εκθετών» δεν σηκώνει αμφισβήτηση. Τα Μαγούλιανα ήταν εκεί παρουσιάζοντας σιτάρι (στάρι) και καλαμπόκι (αραποσίτι). Τα προϊόντα της γης μας μπορεί να μην απέσπασαν κάποιο βραβείο, αλλά αυτό δεν μειώνει την αξία του γεγονότος.

Σημασία έχει ότι oι γυμνές μαγουλιανίτικες πλαγιές, έτσι όπως αποτυπώνονται στην πιο παλιά γνωστή φωτογραφία του χωριού, πριν από ενάμιση αιώνα, κρύβουν πολλά μυστικά. Οι ταπεινές μαγουλιανίτικες πεζούλες, που σπέρνονταν αδιαλείπτως μέχρι και τις αρχές τις δεκαετίας του 1980, είναι ένα από τα ηρωικά συστατικά του τόπου μας.

Τα όρια των χωραφιών μέχρι πριν από τρεις – τέσσερις δεκαετίες ήταν ευδιάκριτα. Ο σκληρός και αφιλόξενος τόπος παρήγαγε το σιτάρι της χρονιάς, κριθάρι, καλαμπόκι, φακές, ρόβι, βρώμη…  Στους κήπους, και όπου υπήρχε νερό, καλλιεργούταν πατάτες, κρεμμύδια, κολοκύθια, ντομάτες, ήμερα λαχανικά. Υπήρχε αυτάρκεια και στα γαλακτοκομικά, στα «κόκκινα κρέατα» (αρνίσιο και κατσικίσιο) και στα πουλερικά. Το κάθε σπίτι είχε τα δικά του αμνοερίφια που έβοσκαν πίσω από τα Κάτω Αλώνια, από του Σπαρτέα μέχρι τα αμπέλια. Έως και οικόσιτα βοοειδή έβρισκες.

3.

Οι καλλιέργειες, η κτηνοτροφία, ο πληθυσμός των οικόσιτων ζώων και των πτηνών, ακολούθησαν την πορεία των μόνιμων κατοίκων του χωριού. Από την απογραφή του πληθυσμού το 1851 των 2.552 κατοίκων μέχρι εκείνη του 2011 των 119 κατοίκων, υπάρχει η άβυσσος. Στην ουσία βρίσκεται σε εξέλιξη μια τραγωδία χωρίς κάθαρση.

Η μαζική αναχώρηση κατοίκων από τα Μαγούλιανα προς τα πεδινά, τα αστικά κέντρα και την πρωτεύουσα για ανεύρεση εργασίας δεν είναι η εξαίρεση. Αντίστοιχη είναι η εικόνα σ’ ολόκληρο τον νομό. Η Αρκαδία το 1871 ήταν πληθυσμιακά ο δεύτερος μεγαλύτερος νομός της χώρας με 131.740 κατοίκους, μετά την Αττική-Βοιωτία που είχαν 136.801 κατοίκους.

Η χώρα πριν ακριβώς από 145 χρόνια είχε συνολικά 13 νομούς: Αττικής-Βοιωτίας, Ευβοίας, Φθιώτιδας-Φωκίδας, Ακαρνανίας-Αιτωλίας, Αχαΐας-Ήλιδος, Αρκαδίας, Λακωνίας, Μεσσηνίας, Αργολίδας-Κορινθίας, Κυκλάδων, Κερκύρας, Κεφαλληνίας, Ζακύνθου.

Ο νομός Αρκαδίας είχε 4 επαρχίες, 33 δήμους και 308 χωριά.

Η Αττική-Βοιωτία είχε 5 επαρχίες, 27 δήμους και 179 χωριά.

Τα παραπάνω στοιχεία προέρχονται από του βιβλίο του Θεμιστοκλή  Ιωαννίδη «Στατιστική τοῦ συνοικισμοῦ καί τῆς ταχυδρομικῆς γραμμῆς τῆς Ἑλλάδος. Πάτρα, Α. Σ. Ἀγαπητός, 1871 και είναι σύμφωνα με τα στοιχεία της επίσημης απογραφής του 1870. Ο συνολικός πληθυσμός της χώρας ήταν 1.457.894 κάτοικοι.

Τα Μαγούλιανα το 1879 είχαν 814 κατοίκους και έναν περίπου αιώνα μετά, το 1981, μόλις 335.

4.

Η φυγή ήταν μονόδρομος. Τα Μαγούλιανα τα χρόνια εκείνα δεν μπορούσαν να θρέψουν τους κατοίκους. Οι πεζούλες ήδη είχαν φτάσει στην Μαδάρα. Τα προβλήματα της ανεργίας, της υποαπασχόλησης, της κρίσης φρόντισε να τα επιλύσει ο ξενιτεμός, η μετανάστευση.

Ήδη από τα μέσα του 19ου αιώνα οι Μαγουλιανίτες βοσκοί αναγκαστικά μετακινούνται στα «χειμαδιά» και κάθε Άνοιξη ανηφόριζαν με τις οικογένειες και τα ποίμνια τους στο χωριό για να ξεκαλοκαιριάσουν. Τα χρόνια εκείνα στα πεδινά  υπήρχαν βάλτοι, υγρασία και κουνούπια. Η ελονοσία θέριζε. 

Η αποξήρανση, παραδείγματος χάρη, των ρηχών λιμνών της Ηλείας και η άρδευση των χωραφιών αύξησε εντυπωσιακά τις παραγωγές. Με την πάροδο του χρόνου αρκετοί Μαγουλιανίτες επέλεξαν να εγκατασταθούν μαζικά και μόνιμα εκεί.

Η αποδιοργάνωση της παραδοσιακής αγροτικής οικονομίας της χώρας, η επιβολή ενός καταπιεστικού διεθνούς ελέγχου (κάτι σαν τη σημερινή τρόικα Ε.Ε – Κομισιόν, ΕΚΤ, ΔΝΤ), η ήττα στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 ήταν ένα εκρηκτικό μείγμα.

Αρκετοί παππούδες μας, μεταξύ 1890 και 1914, μετανάστευσαν, κυρίως στις ΗΠΑ. Όλοι τους ήταν νέα παιδιά. Πολλοί λίγοι επέστρεψαν στο χωριό, όσοι είχαν αφήσει πίσω τις οικογένειές τους. Οι υπόλοιποι έμειναν στις νέες πατρίδες τους.

5.

Οι πεζούλες που αντιστέκονται θυμίζουν το χθες. Τους δικούς μας ανθρώπους που πάλεψαν με την γη πριν εγκαταλείψουν οριστικά την αγροτοκτηνοτροφική ζωή. Παραιτήθηκαν όχι επειδή έμενε αδιάθετη η παραγωγή τους. Καλλιέργησαν τις λωρίδες γης τους χωρίς να ενδιαφέρονται αν οι έμποροι έδιναν απαράδεκτα χαμηλές τιμές για το σιτάρι, το καλαμπόκι… Δεν πρόκαναν να αποκτήσουν πλήρη αντίληψη γιατί πολλοί αγρότες πληρώνονταν για να στείλουν τα κόπια τους στην χωματερή.

Οι δικοί μας άνθρωποι, πάντως, ήταν κατά κάποιον τρόπο και τυχεροί. Την παραγωγή τους την κατανάλωναν οι ίδιοι.

Οι τελευταίοι μαγουλιανίτες καλλιεργητές δεν πρόλαβαν να οδηγηθούν στις μονοκαλλιέργειες. Πήγαν κατευθείαν στην πρωτεύουσα για να γίνουν κυρίως εργάτες. Όλοι τους κατέληξαν στα σουπερμάρκετ και κατανάλωσαν εισαγόμενα αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντων. Τα ψέματα είχαν τελειώσει.  

6.

Σκαλίζοντας το χθες, αβίαστα οδηγείτε κανείς στο συμπέρασμα ότι δεν έφταιξαν σε κάτι οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας. Δεν έκαναν κάτι λάθος καλλιεργώντας την γη, μέχρι το 1980. Ίσως να μην αξίζει, τέτοιες εποχές που ζούμε, να συζητάμε γενικώς και αορίστως για τα αγροτικά και κτηνοτροφικά προβλήματα της Ελληνικής οικονομίας. Προβλήματα τόσο βαθιά ριζωμένα, τα οποία πλήρωσαν οι προηγούμενες γενιές και τα πληρώνουμε και εμείς σήμερα.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο αγροτικός κόσμος συρρικνώθηκε και παραγωγές ρήμαξαν συνειδητά. Τα τελευταία πενήντα χρόνια ειδικά οι κυβερνήσεις μας προσαρμόζονταν ασυζητητί στις απαιτήσεις των αγορών και της Ε.Ε. διαλύοντας κυριολεκτικά τον πρωτογενή τομέα. Το αποτέλεσμα είναι η χώρα μας να χάσει την αυτάρκειά της σε σιτηρά, ζάχαρη, όσπρια κ.λπ.

Το 1957 η Ελλάδα μπορεί να πανηγύριζε την «σιτάρκεια» και το 1981 την ένταξη στην ΕΟΚ (τώρα ΕΕ), έλα όμως που το «ελληνικό αγροτικό θαύμα» είχε εξαιρετικά κοντά ποδάρια. Ανώμαλη αποδείχτηκε και η προσγείωση από την  ένταξη στην ΕΕ. Η μεγάλη αγορά της Ευρώπης δεν άνοιξε για τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα, ενώ άνοιξε διάπλατα η ελληνική αγορά για τα ευρωπαϊκά προϊόντα.

Οι μεγάλοι της Ευρώπης, κυρίως Γερμανοί, Άγγλοι, Γάλλοι ακόμα και σήμερα μας δανείζουν για ν’ αγοράζουμε τα προϊόντα τους. Να μην αναφερθούμε στα πλαφόν παραγωγής, στις ποσοστώσεις (βλέπε ζάχαρη, βαμβάκι, καπνά κ.ο.κ.).

Τα αποτελέσματα είναι ορατά στα ράφια των σούπερ μάρκετ…. Η πλειονότητα των προϊόντων είναι εισαγόμενα. 

Αγοράζοντας όλοι εμείς τα δικά τους -εισαγόμενα προϊόντα- βοηθάμε τις χώρες αυτές να διατηρήσουν θέσεις εργασίας. Με άλλα λόγια οι δανειστές μας χρηματοδοτούν μέσω Ελλάδας τις δικές τους παραγωγικές μονάδες. Και από την άλλη παραδίνουν μαθήματα… ελεύθερης αγοράς. 

Τυχαία αγοράζουμε π.χ. Γερμανικό, Ολλανδικό, Βελγικό μοσχαρίσιο κρέας με 3-4.000 ευρώ τον τόνο, όταν το βουλγάρικο και ρουμάνικο (κοινοτικές χώρες) μοσχαρίσιο κρέας κοστίζει γύρω στα 1.200 ευρώ ο τόνος;  

Μια από τα ίδια συμβαίνει με το γάλα, το τυρί κ.ο.κ. Εδώ καταφέραμε να εισάγουμε σχεδόν τα πάντα. Εισάγουμε μέχρι έξτρα παρθένο ελαιόλαδο και ελιές από την Γερμανία! Και μετά όλοι ανακάλυψαν «το μεγάλο χρέος».

Μόνο που χρειάστηκε να περάσουν 35 χρόνια να καταλάβουμε, λίγο πολύ όλοι, ότι όταν σπέρνεις επιδοτήσεις θα θερίσεις εξάρτηση.

7.

Συχνά-πυκνά, ακούμε για νέους Έλληνες που επιστρέφουν στα χωράφια για δουλειά. Για ουρές που σχηματίζουν πτυχιούχοι πανεπιστημίων για μια θέση στις εποχικές καλλιέργειες.

Κανένας δεν μιλάει για εκείνους που το σπειραν ρίγανη. Εκείνους που επένδυσαν τις τελευταίες τους δεκάρες στην γη και έχασαν. Όσο και να θέλει κάποιος δεν μπορείς να κρύψει κάτω από το χαλί το μισό εκατομμύριο μορφωμένους και με επαγγελματική εμπειρία νέους που ήδη έχουν πάρει το δρόμο της ξενιτιάς για το μεροκάματο. Είναι πραγματικά τυχαίο ότι σχέδια επιστροφής κάνουν κυρίως άνθρωποι που έχουν συμπληρώσει το 50ό έτος της ηλικίας τους;

Οι περισσότερες μαγουλιανίτικα πλεύρες σήμερα είναι δασικές εκτάσεις. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι παραδοσιακές καλλιέργειες της περιοχής μας, όπως τις ήξεραν οι μεγαλύτεροι, δεν φαίνεται να έχουν κάποια τύχη. Ούτε οι καλλιέργειες κηπευτικών και φρούτων ενδείκνυται.

Έδαφος φαίνεται να κερδίζουν τα αρωματικά φυτά, τα φαρμακευτικά βότανα, οι νέες εναλλακτικές και καινοτόμες καλλιέργειες, π.χ. ιπποφαές, αρώνια, μύρτιλλο, γκότζι μπέρι (τροφές που δίνουν ενέργεια), κ.ά.

Υπάρχουν κάποια αισιόδοξα παραδείγματα ανθρώπων που δοκίμασαν και πέτυχαν. Κατά καιρούς τους βλέπουμε στο χαζοκούτι της αποβλάκωσης ή διαβάζουμε στις εφημερίδες.

Δεν πρέπει να αποκλείσει κανείς την δυνατότητα αυτή η άγονη περιοχή, που έθρεψε τόσες γενιές, να έχει ακόμη κάτι να δώσει. Τώρα, άλλωστε, υπάρχουν αρκετά πλεονεκτήματα και τα βασικό η γνώση. Με κατάλληλη στόχευση η γη των προγόνων μας μπορεί να μας θρέψει και πάλι.

Fb-Button

Photo Gallery

Το Σανατόριο και στο βάθος το εκκλησάκι του χωρίς στέγη και τα δύο τη Δεκαετία το 1960.
Το Σανατόριο και στο βάθος το εκκλησάκι του χωρίς στέγη και τα δύο τη Δεκαετία το 1960.
Κολοπανάς
Κολοπανάς
Βρυσούλα στου Αλεξόπουλου
Βρυσούλα στου Αλεξόπουλου
Άποψη του χωριού τη δεκαετία του 1960
Άποψη του χωριού τη δεκαετία του 1960

Αναζητηση

Προσφατα σχολια

  • Γνωρίζετε ποιο είναι το ψηλότερο κατοικήσιμο χωριό της Πελοποννήσου… σε υψόμετρο 1.240 μέτρων; on Καλως ήρθατε στα Μαγούλιανα
  • Γνωρίζετε ποιο είναι το ψηλότερο κατοικήσιμο χωριό της Πελοποννήσου… σε υψόμετρο 1.240 μέτρων; – Γαργαλιάνοι Online – Οι ειδήσεις και τα νέα της Μεσσηνίας στην ώρα τους! on Καλως ήρθατε στα Μαγούλιανα
  • Fanis on Αρχεια
  • magouliana on Web Camera στα Μαγουλιανα
  • magouliana on Web Camera στα Μαγουλιανα

Αρθρα

  • September 2022
  • January 2022
  • July 2020
  • November 2019
  • February 2019
  • February 2017
  • November 2016
  • July 2016
  • February 2015
  • December 2014
  • October 2014
  • May 2014
  • March 2014
  • January 2014
  • September 2013
  • July 2013

Κατηγοριες

  • Uncategorized
  • Ανακοινωσεις
magouliana
test
magouliana
test2
Anonymous3
τεστ
magouliana
test
Anonymous3
test
magouliana
ee
Anonymous3
ss
Anonymous2192
Μην εγκαταλείπετε τη σελίδα σας. Γράφετε για το χωριό, για την περιοχή για τοσα και τόσα
Anonymous12280
Test
Anonymous23051
α κατεύθυνση για το πώς να ψάξω το σπίτι το οποίο έμενε, έτσι για να το δω καθώς και να με παραπέμψετε σε κάποιο παράρτημά σας το οποίο να βρίσκεται στην Πάτρα  όπου διαμένω ή στην κοντινή περιοχή (Αίγιο, Κάτω Αχαία..) Σας
Anonymous67967
Λυπουμαστε για τις τοσο ακριβες τιμες που εχουν οι ξενωνες του χωριου.Περιμεναμε να ειναι πιο λογικες.
Anonymous69258
Θαυμάσιο χωριό και πολύ δροσερό.
Anonymous71348
γιατί τόσο ακριβές τιμές οι ξενώνες;

Η φωτο της ημερας

20160106_150353_resized.jpg
©2023 Μαγούλιανα Αρκαδίας | WordPress Theme by Superbthemes.com
Press f for fullscreen.