Skip to content
Menu
Μαγούλιανα Αρκαδίας
  • Κεντρικη
  • Το χωριο
    • Διαμονη
    • Φαγητο
    • Καφε
    • Αξιοθεατα
    • Εκκλησιες
  • Συλλογος
    • Σκοπος
    • Σύνθεση
    • Καταστατικο
  • Προσβαση
  • Φωτογραφιες
    • Διάφορες Φωτογραφιες
    • Φωτογραφικά Άλμπουμ
  • Εφημεριδα
    • Εφημεριδα (2013 εως σήμερα)
    • Παλιά τεύχη της Εφημερίδας
  • Αρχεια
  • ‘Aρθρα
  • Πεζοπορία
Μαγούλιανα Αρκαδίας

Κυριε βοηθεια

Οταν κάποιος ξαναβρεθεί στους παιδικούς του τόπους, μπορεί -αν θέλει- να δει, κι όχι μόνο απλώς να ξανακοιτάξει, πράγματα που την εποχή που βιαζότανε να μεγαλώσει δεν είχε τον καιρό ή την υπομονή ή το ενδιαφέρον ή την ικανότητα ή ίσως ούτε και την τόλμη για να τα δει.
Μια βροχερή μέρα της Μεγάλης Εβδομάδας που μας πέρασε κι ενώ στις εκκλησιές ξετυλιγόταν το τραγικό έπος της Χριστιανοσύνης, βρέθηκα στο χωριό μας κι αισθάνθηκα μια δυνατή παρόρμηση -σχεδόν ανάγκη- να πάω να συλλογιστώ πάνω σ’ ένα μικρό Γολγοθά, σαν αυτούς που αφθονούν τριγύρω μας και τους προσπερνάμε βιαστικά, απαρατήρητα και συχνά αδιάφορα.
Οταν από μακριά πρωτοαντίκρισα το πέτρινο κτίριο να αναδύεται μέσα από τα έλατα, μου φάνηκε σαν να έπλεε σιωπηλό μες την ομίχλη, μα η σιωπή του, ραγισμένη από το κρώξιμο κάποιου πουλιού, δεν ήταν η στοχαστική σιωπή της μοναξιάς αλλά η θλιμμένη σιγή της εγκατάλειψης.
Ασυναίσθητα, στο νου μου ήρθε η πιο συγκλονιστική ζωγραφιά της Σταύρωσης που έτυχε να δώ κάποτε στην εσπερία: ο Σταυρός υψωμένος σε ένα παντέρημο τοπίο, χωρίς κανένα ζωντανό πλάσμα γύρω του, και με τον Εσταυρωμένο να’ χει μια έκφραση που ήταν περισσότερο θλίψη, πίκρα και παράπονο μαζί, παρά πόνος.

Σανατοριο Μανας
Σανατοριο Μανας

Στην σκάλα του κτιρίου δίστασα να προχωρήσω, μάλλον όχι πια από τον ίδιο φόβο που κάποτε δεν μ’ άφηνε να μπω στο ερειπωμένο κτίριο για να ικανοποιήσω την παιδική μου περιέργεια, αλλά από μία συναίσθηση πως παραβιάζω ένα χώρο ιερό όπως είναι κάθε τόπος ανθρώπινης αγωνίας, θλίψης και πόνου.
Αφουγκράστηκα για λίγο την κοσμική ανάσα του δάσους κι ύστερα δρασκέλισα την ανύπαρκτη πόρτα. Μια στοχαστική μυρουδιά φρέσκιας κοπριάς σκέπαζε την πολύχρονη οσμή της φορμόλης που έμοιαζε να αναδύεται από την άβυσσο της λήθης.
Ο αγέρας τρύπωνε σφυριχτός στους διαδρόμους επαναλαμβάνοντας τους στεναγμούς που’ χε αποστηθίσει τα χρόνια του μεσοπολέμου από τους οικότροφους μαζί με τον παράξενο βήχα τους: ένα βήχα φυματικό, δίχως πεποίθηση, δίχως ρυθμό, ακανόνιστο, ένα αδύναμο πάφλασμα μες στον πολτό της αποσύνθεσης.
Στούς τοίχους των δωματίων, όπου πολλοί οικότροφοι είχαν ζήσει τον εφιάλτη του βραδυπορούντος θανάτου, τα χαραγμένα ονόματα, ημερομηνίες και τόποι προέλευσης περιμένουν τον αμείλικτο ασβέστη ή τον ανήλεο χρόνο να τους δώσουν την χαριστική σπρωξιά στο άπατο πηγάδι της λησμονιάς.
«Κι αυτό θα περάσει», διαβάζω σε ένα τοίχο. «Κύριε βοήθεια» σε έναν άλλον. Ωστόσο ακόμα και η δύναμη τέτοιων απλών λέξεων αδυνατεί να εκφράσει τον μουντό πόνο αυτών πού τα έγραψαν, τον οδυνηρό συμβιβασμό του ανήμπορου με το αμετάκλητο, την πικρή γεύση της απελπισίας και του φόβου, την ταπεινή ομολογία πώς υπάρχουν δυστυχίες τις οποίες μόνο Αυτός, πού μες στην άμετρη σοφία Του τις έφτιαξε, μπορεί και να τις ανακουφίσει.
Σαν κατάλαβα πώς άδικα πάσχιζα να κάνω τις αισθήσεις μου να χωρέσουν ό,τι δεν μπορούσαν να χωρέσουν, βγήκα σε ένα μπαλκόνι. Είχε σουρουπώσει και το βράδυ πλησίαζε, όχι με την συνηθισμένη ήρεμη ομορφιά του, αλλά με την απειλή της βίας.
Ο βρεμένος αέρας έμοιαζε έτοιμος να εκραγεί, τα χρώματα είχαν ξεθωριάσει, τα σύννεφα κρέμονταν απειλητικά, η ανάσα του δάσους είχε γίνει ένα βαθύ μουγκρητό και προς τα βόρεια, κατά’ κείνη την μεριά όπου μες στο μεγάλο καζάνι του παραλογισμού μαγειρεύεται η ιστορία από εκείνους που θέλουν να ρυθμίσουν τα πράγματα του κόσμου με το δικαίωμα του δυνατού, βρόντηξαν οι πρώτοι κανονιοβολισμοί του ουρανού και ο αέρας πήρε να μυρίζει θειάφι.
Στον βράχο που υψώνεται σαν καλυμμαύκι πάνω από το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής είχε απομείνει ένας φωτεινός λεκές. «Κύριε βοήθεια!», ψιθύρισα.
Φεύγοντας κοντοστάθηκα να ρίξω μια τελευταία ματιά στο Σανατόριο. Μου φάνηκε σαν άνθρωπος που έχασε την μνήμη του. Πολλά έχουν ειπωθεί -και σίγουρα ακόμα περισσότερα θα ειπωθούν- για την «αξιοποίησή» του. Ισως κάποια μέρα το όμορφο πέτρινο κτίριο να γίνει τόπος αναψυχής και να πάψει να είναι μνημείο ανθρώπινης οδύνης. Κι όμως, το μικρό και το λησμονημένο μπορεί να έχει την ίδια σημασία με τα απαρασάλευτα μνημεία της ιστορίας μας.
Στο νου μου ήρθαν τα λόγια του Γιώργου Σεφέρη: “Το ζήτημα δεν είναι ποια πράγματα τελείωσαν αλλά με τι, εμείς που ζούμε, τα αντικαθιστούμε μέσα στην φθορά και την αλλαγή για να αντισταθούμε στην λησμονιά και στην αδιαφορία”.

Fb-Button

Leave a Reply Cancel reply

You must be logged in to post a comment.

Photo Gallery

Χοροί μετά από εθνική εορτή.
Χοροί μετά από εθνική εορτή.
Μάθημα στη τάξη, 1981
Μάθημα στη τάξη, 1981
Ο Άγιος Δημήτριος στη μέση του χωριού.
Ο Άγιος Δημήτριος στη μέση του χωριού.
Η κορυφή Μαδάρα από ύψωμα του χωριού
Η κορυφή Μαδάρα από ύψωμα του χωριού

Αναζητηση

Προσφατα σχολια

  • Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος της εφημερίδος "Τα Μαγούλιανα" - e-gortynia.gr on Εφημεριδα
  • Γνωρίζετε ποιο είναι το ψηλότερο κατοικήσιμο χωριό της Πελοποννήσου… σε υψόμετρο 1.240 μέτρων; on Καλως ήρθατε στα Μαγούλιανα
  • Γνωρίζετε ποιο είναι το ψηλότερο κατοικήσιμο χωριό της Πελοποννήσου… σε υψόμετρο 1.240 μέτρων; – Γαργαλιάνοι Online – Οι ειδήσεις και τα νέα της Μεσσηνίας στην ώρα τους! on Καλως ήρθατε στα Μαγούλιανα
  • Fanis on Αρχεια
  • magouliana on Web Camera στα Μαγουλιανα

Αρθρα

  • August 2024
  • April 2024
  • September 2022
  • January 2022
  • July 2020
  • November 2019
  • February 2019
  • February 2017
  • November 2016
  • July 2016
  • February 2015
  • December 2014
  • October 2014
  • May 2014
  • March 2014
  • January 2014
  • September 2013
  • July 2013

Κατηγοριες

  • Uncategorized
  • Ανακοινωσεις
  • Κοινωνικά
magouliana
test
magouliana
test2
Anonymous3
τεστ
magouliana
test
Anonymous3
test
magouliana
ee
Anonymous3
ss
Anonymous2192
Μην εγκαταλείπετε τη σελίδα σας. Γράφετε για το χωριό, για την περιοχή για τοσα και τόσα
Anonymous12280
Test
Anonymous23051
α κατεύθυνση για το πώς να ψάξω το σπίτι το οποίο έμενε, έτσι για να το δω καθώς και να με παραπέμψετε σε κάποιο παράρτημά σας το οποίο να βρίσκεται στην Πάτρα  όπου διαμένω ή στην κοντινή περιοχή (Αίγιο, Κάτω Αχαία..) Σας
Anonymous67967
Λυπουμαστε για τις τοσο ακριβες τιμες που εχουν οι ξενωνες του χωριου.Περιμεναμε να ειναι πιο λογικες.
Anonymous69258
Θαυμάσιο χωριό και πολύ δροσερό.
Anonymous71348
γιατί τόσο ακριβές τιμές οι ξενώνες;

Η φωτο της ημερας

argyrokastro.jpg
©2025 Μαγούλιανα Αρκαδίας | WordPress Theme by Superbthemes.com
Press f for fullscreen.