«Παλάτια» ονόμαζαν οι Μαγουλιανίτες, στις αρχές του 19ου αιώνα αιώνα, την περιοχή γύρω από την Παναγία στο Πετροβούνι. Εκεί, δίπλα από την εκκλησία της Παναγίας, ο άγγλος W. Leake επεσήμανε το 1805 την ύπαρξη ερειπίων. Εναν αιώνα αργότερα, τον Ιούνιο του 1910, ο F. Hiller von Gaertringen εντόπισε και μελέτησε στη διάρκεια ανασκαφών τα ερείπια εκείνα.
«Τα αξιολογώτερα υπολείμματα αρχαίου ναού εις την Μεθυδριάδα ευρέθησαν περίπου τρία χιλιόμετρα δυτικά του Μεθυδρίου, εις την θέσιν Πετροβούνι, ΒΑ της διακλαδώσεως της οδού πρός Μαγούλιανα. Πρόκειται περί των θεμελίων αρχαίου ναού, μερικά μέτρα νοτιότερον χριστιανικής εκκλησίας της Παναγίας.
Μοναχικά ευρήματα (μεταξύ άλλων) είναι εν εντυπωσιακόν ορειχάλκινον σύμπλεγμα τεσσάρων ορχουμένων κριομόρφων ειδωλίων. Το σύμπλεγμα αυτό βρέθηκε εις μικράν απόστασιν δυτικώς του ναού, πλησίων ρύακος εκβάλλοντος εις το ρεύμα της Κορφοξυλιάς ή Δέσι. Το αγαλματίδιον αποτελείται από τέσσαρας κριοκεφάλους ορθίας μορφάς, επί βάσεως, εχούσας τονισμένον το αρσενικόν των φύλον, τοποθετημένων κυκλοτερώς εις στάσιν ορχήσεως. Το ύψος του συμπλέγματος υπερβαίνει τα 5 εκατοστόμετρα. Το έργο είναι αφελές, τραχείας εκτελέσως και άκομψον, αλλά ασυνήθους συλλήψεως. Ο θεός, προς τιμήν του οποίου χορεύει η κριόμορφος αυτή ομάς, δεν πρέπει να είναι άλλος από τον Ερμήν, τον πανάρχαιον αρκαδικόν θεόν των κριών. Έχοντες υπ’ όψιν, επίσης, ότι ο ναός έχει κτισθή εις τρίοδον, την από Μεθύδριον προς Ολυμπίαν και προς ΒΔ Αρκαδίαν οδόν (οι νεώτεροι οδοί έχουν χαραχθεί επι παλαιοτέρων), δυνάμεθα να αποδώσωμε ασφαλώς το ιερόν τούτο εις τον Ερμήν, επόπτην των τριόδων, των κριών και άλλων βοσκημάτων, και εις την νυκτερινή του πάρεδρο, την Εκάτη.
Επομένως, πρέπει ο ναός ούτος να είναι ο ίδιος, όπου ο ευσεβής Μεθυδριεύς Κλέαρχος, κατά τη διήγησιν του Θεοπόμπου, ελάτρευε τις δύο αυτάς θεότητας».